JobbanPBF

David Hume

Galaktis Petra

Dołączył: 2020-03-05

Liczba postów: 41

Wielkie Święta Wina

Z okazji obchodów Misteriów Κρασί, w Krainie Mlekiem Płynącej - Γαλακτίς Πέτρα zorganizowane będą ceremonie uczczenia darów ziemi. Lud Γαλα ma zaszczyt zaprosić przedstawicieli wszelkich nacji na to wspólne święto, którego nazwa niech nie zmyli nikogo. Cieszmy się wspólnie wszelkimi plonami ziemi, zbożami, owocami i każdym innym pożywieniem. Dzielmy się chlebem, oliwą oraz tym co z plonów za pomocą naszej kultury i cywilizacji potrafimy stworzyć. Zapraszamy wszystkich gotowych podzielić się znamienitością swych stron, by zaprezentowali z czego ich domy słyną. Niech rozsławią się w naszych stronach wasze kulinaria, wasze browarnictwo, wasze gorzelnictwo, wasza kultura. Pozwólcie wszystkim poznać waszą sztukę, rzeźbę, obraz i pieśń.

Lud Gala zaprasza w swe skromne progi, oferując gościnę, wyżywienie i napitek. Każdy przybysz będzie miał okazję poznać naszą kulturę, a także zasmakować najlepszych wyrobów, które posiadamy, a są nimi przede wszystkim, pieczywo, oliwa i wino. Wino, któremu jako gospodarze poświęcimy szczególną uwagę. Wszyscy goście będą mieli okazję obserwować obchody Wielkiego Święta Wina, podczas którego najznamienitsze wyroby winiarskie pozwolą zjednać umysłu nas prostych ludzi z sacrum. A jeżeli jest ktoś gotów niech przywiezie i wino ze swych stron i postara się je zrównać z naszymi wyrobami, każda winnica, która dorówna naszej nagrodzona zostanie tuzinem beczek wina.

Przybywajcie Przyjaciele

W imieniu Neferkare II,
Przedstawiciel ludu Gala, Blask Nieboskłonu, Lekarz, Architekt, Kanclerz, Kapłan, Gwiazda Wschodu, Imhotep

Kruche Ciastko

Lantia

Dołączył: 2019-12-30

Liczba postów: 174

Odp: Wielkie Święta Wina

Wielka Rada Lantii przeczytała otrzymane zaproszenie i posłała wieść dalej wgłąb swego państwa. Niechaj każdy Xan o tym wie, niechaj każdy będzie miał możliwość zaprezentowania swoich wyrobów.

Tym samym Wielka Rada Lantii wysłała list w odpowiedzi do nadawcy mówiący, że rozesłała zaproszenie po swoich ziemiach i jest pewna, że któryś z Xanów na pewno okaże się chętny przyjechać do Γαλακτίς Πέτρα.

Lliven

Teikoku - Zjednoczone Cesarstwo Południa i Północy

Dołączył: 2020-01-06

Liczba postów: 93

Odp: Wielkie Święta Wina

Zaproszenie trafiło do Srebrnego Kręgu, a jego członkowie przekazali wieść dalej do teikockich kucharzy, artystów i innych rzemieślników. Ponoć najgłośniejszym odzewem pochwalić się mogli wytwórcy sake z Ichizen oraz mistrzowie ceremonii herbacianej.

Xzyżowiec Światła

Marchia Bagłanrajatu

Dołączył: 2019-08-23

Liczba postów: 128

Odp: Wielkie Święta Wina

List odczytany został również podczas zebrania Sejmu i przekazany został dalej Burmistrzom miast Marchii, by Ci mogli i plebejuszom dać okazję wyjazdu. Nikt nań nie odpowiedział oficjalnie, jednakże wieści szybko się rozniosły i wielu mężów jaki żon zadeklarowało chęć przybycia.

David Hume

Galaktis Petra

Dołączył: 2020-03-05

Liczba postów: 41

Odp: Wielkie Święta Wina

Wielkie Święta Wina, pochodzące wprost od Misteriów Krasi, miały główny cel - zapewnić rozrywkę i uduchowienie ludności Gali. Skutkiem zupełnie ubocznym były otworzenie się tej cudownej cywilizacji dla innych mieszkańców Jobbanu. W odróżnieniu od swojego poprzednika Wielkie Święta Wina były wydarzeniem dużo bardziej zrozumiałym dla niezaznajomionych z tutejszą kulturą, zupełnie inaczej niż Misteria, które nawet dla tutejszych obywateli, często owite były tajemnicą i niezrozumieniem. Zabawa, która właśnie miała się tu odbyć była równie przystępna dla każdego ktokolwiek tylko znalazł się w tym miejscu. Wystarczyło skupić się na tańcach, śpiewach i smaku wina, by tylko zrozumieć powierzchowny wymiar tutejszych zdarzeń. Kto zaś chciał zrozumieć sedno tych celebracji  musiał uczestniczyć w Misteriach.

Misteria, stanowiły obrzędy wtajemniczenia dostępne tylko dla obywateli Gali, od czego wyjątek stanowiły Misteria Krasi, będące fundamentem i kamieniem węgielnym Wielkich Świąt Wina. W nich uczestniczyć mógł każdy przybyły do Gali, który tylko posługiwał się tutejszą mową. Nie miał znaczenia status społeczny ani pochodzenie, a same Misterium odbywało się publicznie, tak by każdy z każdej strony świata, jeśli tylko tutaj dotarł, mógł przyjrzeć się temu zjawisku. Wszyscy chętni do przystąpić do rytuału, a czyści duchem oraz z wyposzczonym ciałem, zbierali się w centrum wielkiego kompleksu łąk i polan Prasina, u samego źródła rzeki Nike, na wzgórzu Tasis. Tam pośród oswojonych zwierząt, które swym spokojem sprawiały wrażenie kolejnych uczestników świąt, rozpoczynały się Święta.

Trudno były w tym wszystkim się połapać. Wszyscy uczestnicy byli ubrani tak samo, nikt z nich nie nosił tego dnia wyszukanych strojów, skór dzikiej zwierzyny, pióropuszy oraz innych trofeów. Przeważały lekkie, zwiewne tuniki o śnieżnobiałym kolorze. Jednolitość ubioru zupełnie odcinała Misterium od pozostałej części świąt, gdzie niczym na Realuńskim jarmarku, każdy puszył sie chełpił swym odzieniem. A nawet pośród tych, których nie było stać na znamienite odzienie, stroje ze skór lwów, tygrysów, czy panter, obecne były bogate biżuterie z kłów czy kości. Dopiero pośród najbogatszych, zwierzęce motywy stawały się lżejszymi akcentami, pojawiały się raczej pióropusze lub subtelniejsze trofea, a na pierwszy plan wyłaniały się złote ozdóbki oraz kamienie szlachetne z lazurytem na czele. Ciężko było się w tym wszystkim odnaleźć i nim oko i zmysły znów powróciły uwagą na część rytualną, tam już odmawiano pierwsze modły, prowadzone przez jak się później okazało, pierwszego kapłana. Wszystko ledwie słyszalne, na granicy szeptu, narastało w brzmieniu z każdym słowem. Kapłani przechodzili się wśród zebranych, rozdając im karafki z winem, które już niedługo miały przerwać post i wprowadzić zebranych w stan odurzenia. Modły z cichych szeptów stały się głośnym śpiewem sprawiającym wrażenie zbliżającego się galopu. Wszyscy dookoła zamilkli, ucichły wszelkie śpiewy, wstrzymały tańce, nikt poza rytuałem w tej chwili nie wydawał z siebie słowa. A z galopu modły przerodziły się w burzę, zaczęto grać na bębnach, dąć w rogi, tak, że wszystko jakby stało się zbliżającym końcem. Waliło i dudniło co z taktu na takt co raz głośniej, a nowych dźwięków tylko przybywało. A na raz, jak na grzmot, koniec. Wszystko ucichło, uniesiono karafki ku niebu i spożyto jednym łykiem.  Potem powoli, wszyscy niczym fale, niesieni lekkim wiatrem wprawili się taniec. W jednolity ruch, jakby wszyscy byli jednym organizmem i tak trwali w tym całkowitym połączeniu. Od tej chwili nikt, aż po samą północ, nikt z uczestniczących w rytuale nie wydał z siebie ani dźwięku żadnego ze znanych komukolwiek słów. Wszyscy pogrążeni w czymś na kształt tańcu, czymś na kształt transu. Byli jednym przeżyciem, jednym wspólnym wtajemniczeniem. Dla wszystkich zebranych, jednym widowiskiem, spektaklem, że zdawać się mogło, że postronni również, mimo braku zrozumienia doświadczali czegoś więcej. I niech żałuje każdy kto nie był tego dnia ptakiem, szybującym na niebie okalającym polany Prasina, gdyż tylko ten mógł dostrzec, jak zebrali w rytualne, z pozornego chaosu swych ruchów odtwarzali drogę słońca, księżyca i położenie gwiazd na niebie. Każda podniebna istota, musiała być tego dnia zachwycona.

Kolejne dni Świąt odbywały się już w zwyklejszej atmosferze. Dominowała zwykła, zabawa, zwykłe tańce i zwykłe śpiewy. Odbył się wielki konkurs wina, a przybyszów ze wszech stron częstowano przybyszów, chcąc ich rozkochać w tutejszych specjałach. Nie gardzono również tym co i oni tutaj przywieźli. Każdy miał okazję zabłysnąć i pokazać co najlepszego z niego ojczyzny pochodzi. Był to czas pokoju, wspólnych celebracji i powszechnej radości. Delegacje z przybyłych tutaj państw zostały oprowadzone po ośrodkach tutejszej administracji. Pokazano im Monolit, Wielką Piramidę Neferkare. Oprowadzono po letnim pałacu Neferkare II oraz zabrano na Święte Równiny Petra, pośród których znajdować się miał święty kamień, będący źródłem nazwy Gali. Po zakończeniu obrzędów, przybysze z Lantii, Teikoku i Bagłanrajtu, dostali prezenty w postaci wina i oliwy, a także zostali wyposaż

Ostatnio edytowany przez David Hume (2020-03-30 13:52:31)