JobbanPBF

Kehrim

Akademia Ardenfurcka

Dołączył: 2019-11-13

Liczba postów: 87

Przewrót w Ardenfurcie

Niewielu było w Ardenfurcie zaskoczonych – wszyscy się tego spodziewali. Co najwyżej nie myśleli, że tak szybko to nastąpi. Ślady były oczywiste. Samowolka rektorów, praktyczna niezależność Kompanii i szlachty, ba, jawne ignorowanie nakazów Köhlera – Nadrektor nie miał nad niczym kontroli.

W historii Akademii, ‘zamachy stanu’ nie są rzadkością. Biorą pod uwagę znikomą śmiertelność Nadrektorów, są one najczęstszym sposobem zmiany władzy – no, one i nadmiernie zgromadzenie weltshmerzu które doprowadziło nie jednego z uprzednich przywódców organizacji do dobrowolnego powrotu w niebyt. Jednak to określenie może sugerować odbiorcy trochę inny obraz owych wydarzeń niż prawdziwy. W Ardenfurcie, zamachy stanu są bezkrwawe. Nie tylko dlatego że umarli nie krwawią, nie bądźcie tacy dosłowni. Przebiegają one… spokojnie. A jak dokładnie? Przyjrzyjmy się dzisiejszemu.

We wczesnych popołudniowych godzinach, po przeczytaniu raportów z wydarzeń na południu i spotkaniu się z współpracownikami, Pani Profesor Talinger udała się wraz z grupą trzech innych Rektorów do gabinetu jego magnificencji Nadrektora Köhlera. Tam, za zamkniętymi drzwiami, został mu przedstawiony zbiór dokumentów. Po kilku minutach podano herbatę, głównie z powodu savoir-vivru Zeriańskiego, gdyż tak naprawdę nikt z obecnych nie był pijący. Po godzinie, wezwano trzech profesorów pracujących przy administracji Uniwersytetu. Chwilę później, pozostałych Rektorów oraz przedstawicieli katedr obecnie ich nie posiadających. Podano więcej herbaty, tym razem już skonsumowanej w raz z ciastami i winem z nią przyniesionymi.

Parę godzin później, gdy słońce powoli znikało za horyzontem, po podpisaniu odpowiednich pism i uściśnięciu dłoni, grupa uczonych Akademii, wśród nich profesor Immanuel A. Köhler z Katedry Filozofii Naturalnej, spokojnie opuściła gabinet jej magnificencji, Nadrektor Wielkiego Uniwersytetu Ardenfurckiego, profesor Vicotrii Genowefy Talinger. Wychodząc, podobno rozmawiali o teatrze.